ΠΑΡΕΛΚΟΜΕΝΑ ΗΧΗΤΙΚΟΥ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ – ΟΤΑΝ Ο ΗΧΟΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΗΧΗΤΙΚΟ ΣΗΜΑ

• •    Κατά συνέπεια αντιλαμβανόμαστε ότι η μοναδική ίσως περίπτωση πηγής, για την οποία θα πρέπει να αναφέρουμε επιγραμματικά κάποια στοιχεία, είναι αυτή των μικροφώνων. Οι βασικές κατηγορίες οι οποίες ενδεχομένως θα μας απασχολήσουν είναι δύο:
    • τα πυκνωτικά μικρόφωνα, και
    • τα δυναμικά μικρόφωνα

     

       Τα πυκνωτικά μικρόφωνα διαθέτουν μεγαλύτερο εύρος απόκρισης στην κλίμακα συχνοτήτων, και γι αυτό είναι συνήθως πιο ακριβά από τα δυναμικά. Έχουν καλύτερη απόδοση στις υψηλές συχνότητες και ταυτόχρονα είναι πιο ευαίσθητα στους υπερβολικά δυνατούς ήχους και αν δεν τα προσέξουμε καταστρέφονται εύκολα (δεν πρέπει να πέσουν στο πάτωμα). Για αυτούς τους λόγους, τα συναντάμε κατά 90% σε recording studio και όχι σε Live. Επίσης έχουν καλύτερη απόκριση στις δυναμικές, δηλαδή λαμβάνουν τον ήχο όπως είναι και δεν τον συμπιέζουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και πάντα καλό. Καμιά φορά η ελαφριά συμπίεση στον ήχο ενός μικροφώνου χρειάζεται. Εξαρτάται καθαρά από τη φωνή και το μουσικό όργανο. Τέλος, τα πυκνωτικά μικρόφωνα χρειάζονται μια εξτρά πηγή ενέργειας +48V, γνωστή και ως Phantom Power. Phantom power, έχει σχεδόν κάθε κονσόλα, και ενεργοποιείται με το πάτημα ενός κουμπιού.
       Τα δυναμικά μικρόφωνα από την άλλη, αντέχουν σε αντίξοες συνθήκες εργασίας και σε χτυπήματα και γι αυτό τα συναντούμε κυρίως σε χρήση Live. Δεν χρειάζονται Phantom Power +48Volt, και διατηρούν την ίδια ποιότητα στον ήχο με την πάροδο του χρόνου, σε αντίθεση με τα πυκνωτικά, των οποίων τα χαρακτηριστικά μεταβάλλονται. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι λόγω της κατασκευής τους, αντέχουν σε πολύ υψηλές εντάσεις, όπως αυτές που χαρακτηρίζουν τον παραγόμενο ήχο από Drums και ηλεκτρικές κιθάρες.
  • 

• 
•     Κλείνοντας το κεφάλαιο αυτό θα κάνουμε και μία σύντομη αναφορά στα καλώδια, καθώς χωρίς αυτά, δεν μπορούμε να έχουμε κανένα ηχητικό αποτέλεσμα. Πολύ γενικά, θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τα καλώδια σε δύο κατηγορίες: σε αυτά τα οποία μεταφέρουν τον ήχο από την πηγή στην κονσόλα του ήχου και από εκεί στον ενισχυτή – και θα τα ονομάσουμε «καλώδια προενισχυτικών σημάτων» – και στα καλώδια τα οποία μεταφέρουν τον ενισχυμένο πλέον ήχο από τον ενισχυτή στα ηχεία μας – και θα τα ονομάσουμε «καλώδια σημάτων τελικής ενίσχυσης».
     Τα μεν πρώτα λοιπόν τα συναντούμε σε μεγάλη ποικιλία τόσο ως προς τη διατομή τους και τη μορφή του σήματος που μεταφέρουν (μονοφωνικό ή στερεοφωνικό), αλλά και ως προς τον τύπο των βυσμάτων με τα οποία τερματίζονται. Είναι πολύ σημαντικό να επενδύσουμε σε καλώδια καλής ποιότητας τα οποία θα διακρίνονται για το είδος και την καθαρότητα του υλικού κατασκευής τους, καθώς αυτό έχει ως αποτέλεσμα την καλύτερη μεταφορά του ηχητικού σήματος χωρίς πτώση της στάθμης του και μεταβολή των χαρακτηριστικών του. Τα βύσματα στα οποία θα τερματίζονται τα εν λόγο καλώδια, θα εξαρτηθούν από τις εισόδους και τις εξόδους σημάτων των συσκευών που θέλουμε να συνδέσουμε.
     Από την άλλη, τα καλώδια σημάτων τελικής ενίσχυσης, θα πρέπει και αυτά να ανταποκρίνονται τόσο στις απαιτήσεις των ηχείων όσο και στις απαιτήσεις του ενισχυτή για μεταφορά σήματος υψηλής ισχύος. Έτσι για παράδειγμα, η διατομή τους θα εξαρτηθεί τόσο από τη μεταφερόμενη ισχύ, όσο και από την απόσταση
  την οποία θα πρέπει να καλύψει. Κατά τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η ποιότητα του υλικού κατασκευής των καλωδίων αυτών.